Protokoły w postępowaniu karnym

Podstawowe informacje o pracy

Ilość stron: 93
Rodzaj pracy: Magisterska
Identyfikator pracy: 338

Cena za dostęp do pracy: 25 zł (zamów)
Cena zakupu pracy: 299 zł (zamów)

Opis pracy

Celem pracy jest omówienie najważniejszych kwestii związanych z problematyką protokołów w postępowaniu karnym.

Zagadnienia protokołowania oraz stosowania pozostałych form utrwalania czynności procesowych niezbyt często pojawiają się w literaturze procesu karnego jako przedmiot dociekań naukowych. Najczęściej poruszane są one na marginesie ważniejszych problemów teoretycznoprawnych (zwykle w ograniczeniu jedynie do protokołu rozprawy głównej). Odpowiednie przepisy regulujące to zagadnienie pojmowane są jako czysto instrukcyjne (porządkowe), a chociaż znaczna ich liczba znajduje się w samym kodeksie postępowania karnego, a tylko część w regulaminach, kwestie ich właściwej interpretacji i stosowania w praktyce przedstawia się zazwyczaj w sposób pobieżny i formalistyczny.

Z takim stanowiskiem doktryny łączy się praktyka, nierzadko reprezentująca stosunek wręcz lekceważący do problemu właściwego utrwalania podejmowanych czynności procesowych. Przejawia się to w powszechnie spotykanym zastępowaniu w toku postępowania przygotowawczego protokołu czynności procesowej notatką, zapiskiem lub wręcz w pomijaniu obowiązku utrwalenia czynności. Częstymi objawami tego stosunku jest niewłaściwe, niesystematyczne, niestaranne sporządzenie protokołów, uniemożliwiające odtworzenie (w późniejszej fazie postępowania) z ich pomocą treści najistotniejszych nawet elementów realizowanych czynności.

Rzeczywiste tego konsekwencje, najczęściej nieuświadamiane lub nie w pełni uświadamiane, sięgają w swych procesowych skutkach bardzo daleko. Nieprawidłowości w zakresie utrwalenia czynności procesowych, zwłaszcza dowodowych, w każdej sprawie karnej prowadzą do wielu komplikacji, utrudnienia i przedłużenia czasu trwania procesu, stanowiąc niejednokrotnie poważne zagrożenie dla jego ostatecznego rezultatu i to wówczas nawet, gdy samą czynność przeprowadzono z największą dokładnością, przy najlepszym wykorzystaniu wskazań taktyki i techniki kryminalistycznej.

W prawie karnym procesowym, zwanym także formalnym, utrwalanie przebiegu procesu oraz poszczególnych jego czynności urasta do roli problemu. Wyłaniający się zarzut, że takie kwestie, jak protokół, notatka urzędowa, szkic orientacyjny czy też doskonalsze, współczesne metody utrwalania mają znaczenie drugorzędne i charakter czysto umowny, daje się natychmiast odeprzeć przez wskazanie na związek tych utrwaleń z podstawowymi zasadami procesowymi, zwłaszcza z naczelną zasadą prawdy materialnej oraz zasadami bezpośredniości i ustności naszego procesu. Ustawodawca w kodeksie postępowania karnego szczególną uwagę poświęcił czynnościom niepowtarzalnym, dokonywanym w stadium przygotowawczym. Już to sugeruje, jaką ogromną rolę przypisać należy właściwemu utrwaleniu czynności, które dokonano na czas, zabezpieczając ważne ślady i dowody, a do których odwoływać się wypadnie w toku całego procesu. Tak więc utrwalenie śladów i dowodów w stadium przygotowawczym dla stadium jurysdykcyjnego stanowi pierwszy ważki problem wyłaniający się w toku postępowania.

Z kolei postępowanie kontrolne nie jest w modelu k.p.k. przeznaczone do bezpośredniego przeprowadzania dowodów. Następuje to tylko wyjątkowo i w rozmiarach ograniczonych. Zasada bezpośredniości w postępowaniu kontrolnym, a zwłaszcza na rozprawie apelacyjnej, jest stosowana wyjątkowo. Tym większe znaczenie ma poprawność protokołów oraz stosowanie tych wszelkich metod utrwalania, które pozwalają przybliżyć sądowi rewizyjnemu to wszystko, co działo się w etapach poprzednich i co właśnie należy zbadać w postępowaniu odwoławczym pod kątem widzenia złożonych skarg rewizyjnych oraz podstaw apelacji karnej.

Protokoły mają istotne znaczenie w procesie karnym, albowiem dokonywane w toku postępowania karnego czynności procesowe, jeżeli nie przybierają same w sobie formy pisemnej, wymagają odpowiedniego utrwalenia. Utrwalenia obejmują więc z założenia czynności dokonywane w formie ustnej albo czynności faktyczne (zatrzymanie, przeszukanie, oględziny itd.) i same w sobie są też czynnością procesową. Protokoły nadają innym czynnościom, o „ulotnym” charakterze, cechę trwałości. Warto w ogóle zwrócić uwagę na fakt, iż protokołu są najstarszą formą dokumentacji procesu, stosowane były już w starożytności. W prawie kanonicznym stanowią w ogóle jedyną formę dokumentacji, albowiem prawo kanoniczne nie przewiduje utrwalania pewnych czynności procesowych w formie stenogramu czy też notatki urzędowej.

Wspominając o znaczeniu protokołów, należy jeszcze zwrócić uwagę na to, iż utrwalenie w protokole ustnych oświadczeń czy ustnie formułowanych spostrzeżeń staje się ważną gwarancją zasady prawdy obiektywnej, w wypełnieniu wielu funkcji, z których najistotniejsze są: a) dokumentacja faktu podjęcia czynności i towarzyszących jej okoliczności, sposobu przeprowadzenia, osób uczestniczących oraz otrzymanych wyników, b) zabezpieczenie dowodów niestałych w formie opisowej w protokole, na fotografii, szkicu, mapie itp. (np. w przypadku przesłuchania osoby umierającej), c) umożliwienie kontroli instancyjnej postępowania, d) stworzenie w celu ewentualnego wykorzystania w dalszym postępowaniu materiału dowodowego o charakterze pochodnym, który w określonej ustawowo sytuacji procesowej służyć może sprawdzeniu, konfrontacji, przypomnieniu uprzednio ustnie zrealizowanych czynności, bądź nawet zastąpieniu dowodów pierwotnych.

Praca podzielona została na cztery rozdziały. Pierwszy rozdział zawiera zagadnienia wprowadzające do problematyki protokołów w procesie karnym.

Drugi rozdział pracy poświęcony jest ogólnej charakterystyce czynności procesowych. Na wstępie rozdziału omówiono pojęcie i klasyfikację czynności procesowych, a następnie w dużym skrócie opisane zostały kwestie dotyczące poszczególnych rodzajów czynności procesowych.

Rozważania rozdziału trzeciego dotyczą już obszernie problematyki protokołów w procesie karnym. Omówiono tu takie zagadnienia, jak: pojęcie i treść protokołu, protokół obligatoryjny i fakultatywny, osoby uprawnione do sporządzenia i podpisania protokołu, podstawowe problemy związane ze sposobami sporządzania protokołów, odpowiedzialność za sporządzenie protokołu, protokół rozprawy głównej, protokołowanie w stadium przygotowawczym procesu karnego, dopuszczalność sprostowania treści protokołu, zagadnienie mocy dowodowej protokołów w procesie karnym.

Czwarty rozdział pracy poświęcony jest innym formom dokumentacji w procesie karnym, a mianowicie notatce urzędowej i stenogramowi. Oprócz tego przybliżono zagadnienia związane z dopuszczalnością stosowania zapisu cyfrowego i analogowego dźwięku w postępowaniu karnym. W rozdziale tym wyróżniono takie kwestie, jak: znaczenie zapisu magnetycznego dźwięku w systemie prawa dowodowego oraz zapis dźwięku jako środek dokumentacji procesowej.

Podstawę źródłową pracy stanowią monografie omawiające problematykę protokołów i czynności procesowych w procesie karnym, podręczniki do procesu karnego, komentarze do kodeksu postępowania karnego, jak również artykuły opublikowane w periodykach prawniczych.

Dostęp do pracy

Dostęp do pracy to możliwość wglądu w kompletną treść pracy za pośrednictwem naszej strony internetowej przez okres 2 tygodni, bez możliwości zapisu, wydruku lub skopiowania treści pracy.

Koszt dostępu do pracy to 25 zł.

Zakup pracy

Kupując tę pracę otrzymasz ją w całości w formacie DOC i będziesz mógł korzystać z niej w domu bez ograniczeń czasowych.

Koszt zakupu pracy to 299 zł.